De dag begon vroeg, voor zevenen naar buiten om het ochtendlicht van Santiago vast te leggen, een stad die ontwaakt, een enkeling waagt zich al op straat, gaat naar z'n werk of komt van een feest. De een heel stil met grote passen de ander luidruchtig en langzaam veel ruimte innemend.
Een enkeling heeft de nacht buiten doorgebracht, alleen of in groepjes. Voor de hotels verzamelen zich mensen die op taxi's wachten, de autobusjes schieten met grote snelheid door de straten, die moeten natuurlijk het brood op tijd afleveren. De bakker gaat pas om 8 uur open. De kathedraal is al open en langzaam stroomt deze weer vol, ik maak nog snel twee foto's, wat niet op prijs wordt gesteld.
Een stad als Santiago is in lagen opgebouwd, hierdoor kan je telkens een andere weg nemen, de ene keer laag de andere keer hoog en toch weer op hetzelfde punt uit komen of je er totaal in verliezen. Waar je nu ook bent, zo slenterend door de straten, die in het historische deel dicht tegen elkaar aangebouwd zijn, bochtig, trappetjes, balkonnetjes, met veel sfeerverlichting aan de muren, voor het fotograferen is Santiago een snoeptuin.
De tijd vliegt voorbij. Ontbijtje op de kamer, zelf thee zetten, jus d' orange.
We hebben besloten om de fietsen op te laten sturen en niet met het vliegtuig mee te nemen, die paar euro's die je uitspaart is niet de moeite van de risico's waard. Hij komt dan mogelijk wel later aan, maar in ieder geval heel.
We gaan op zoek naar hotel Mexico. De stad vult zich met veel mensen, de weg vinden we snel. Tot ons genot vernemen we dat ze mogelijk al morgen verstuurd worden, een zorg minder, maar nu geen vervoer meer, dat is toch even anders.
We lopen door een totaal andere wijk terug, veel winkels die uitverkoop houden, schoenen van 3 euro, shirtjes van 5 euro, het lijkt alsof we weer in China zijn.
Terug in het hotel. Nog even wat andere kleren aan trekken, het weer is regenachtig en een beetje koud. Het stoort ons behoorlijk dat we nog steeds geen internetcafe of iets dergelijks gevonden hebben.
Aan de overkant van ons hostal is een hotel, als we daar nu wat drinken mogen we misschien ook internetten via een Wifi verbinding, dat bleek ook het geval. We versturen de laatste reisverslagen en gaan op weg naar het museum, te laat voor een bezoek, op tijd voor de mis. De kerk was al helemaal vol en de mis stond op het punt te beginnen. We gingen helemaal vooraan zitten op de grond, de beste plaats, de hele mis duurde een uur, maar ging snel, er werd gepassioneerd gesproken, gezongen, we beleefden hem heel anders dan gisteren. Het wierrook vat zwierde net over het hekje het was een machtig gezicht, wat mooie plaatjes kunnen schieten. Met z'n zevenen stonden ze aan de touwen te trekken. Een ander hield goed in de gaten dat de mensen dichtbij het wierookvat niet tegen zich aan konden krijgen. De man was duidelijk te onderscheiden van de anderen door een knalgele kazuivel.
Daarna weer terug naar het hotel, nog wat inkopen gedaan om vervolgens relaxed op het grote plein te genieten van de mensen die binnenkwamen, soms gejuich, applaus, soms een kreet, mensen die elkaar omhelzen, omdat ze elkaar weer zijn tegen gekomen of samen veel hebben meegemaakt en het einddoel gehaald hebben en soms applaus, omdat er een hele groep binnenkomt.
Om 16.00 ging het museum open, daar hebben we genoten van de indrukwekkende kunstschatten, beelden, houtsnijwerk, wandkleden, edelsmeedkunst, schilden en borstharnassen van de kruisvaarders.
's Avonds genoten van de sfeer in de stad, muziekoptredens, sfeerverlichtig en het lekkere eten.
De volgende dag vroeg op om op weg te gaan naar Finisterre.
De - Posted using BlogPress from my iPadn
Location:Santiago
Geen opmerkingen:
Een reactie posten