Nu ben ik echt de tel kwijt. Leef ik vandaag of morgen, als ik dit alles op schrijf raakt de lezer ook de tel kwijt of gaat zich ernstig zorgen maken, word ik nu gek of is dit het Spaanse leven, wat doet Camino met ons. Het is kwart voor drie in de nacht en ik luister naar een band op de voorgrond, want, achtergrondmuziek kan ik dit niet noemen, speelt gezellige deuntjes om op te dansen. Dat hebben we die avond dan ook weer gedaan, buiten op straat. Het is 15 augustus om zeven uur kon je bijna nergens eten, alleen in een driesterren hotel, waar we overigens een driegangenmenu hebben genoten met een fles rode wijn en koffie toe voor schrik niet 30 euro.
Een stierengevecht op de achtergrond was er aan de gang, de muziekband speelde gezellige deuntjes, om het publiek op te warmen, entree 2 euro, maar wij wilden eten, dus dat maar laten zitten, wel aardig voor de foto's, maar je kunt nu eenmaal niet alles.
Na het eten was er een band op het plein tegenover ons, overigens hele aardige mensen die ons eigenlijk de kamer niet wilden geven, omdat er vannacht tot vier uur een band zou optreden vanwege het feest. Dat wisten we dus, de eigenaar van het dure hotel 70 euro per nacht had niets gezegd, deze voor net 40 euro wel, een prima kamer, met goede douche en internet die niet werkt of te traag is.
Op het plein gekomen was de hele bevolking uitgelopen, gezellig sfeertje, kinderen vooraan, ouders er achter en de opa's en oma's daar achter een enkeling danste, foto's volop geschoten, nadat we het toestel en alle balast hadden terug gebracht naar het hotel, zijn wij ook maar mee gaan doen, dansen op het plein, om half elf was het afgelopen, iedereen ging omhoog de berg op en niet voor niets, want er werd een groot vuurwerk afgestoken, onder de volle maan genoten we van de afsluiting van die avond.
De fietstocht van vandaag. We hadden weer geluk, geen zon toen we startten, liep lekker, ondanks de gemene klimmetjes, want die zijn venijnig, lastig, niet al te lang, maar wel veel achter elkaar en dan ga je er uiteindelijk toch op stuk. Kan mij voorstellen dat als er veel wind staat of dat het regent, dat je hier niet graag doorheen wil rijden, of dat je het opgeeft.
Heel veel wandelaars, steeds meer fietsers. Een Spanjaard nam vanmorgen innig afscheid van zijn geliefde want hij ging de Camino doen. Een kruikje onder het zadel, een donut in doosje onder de snelbinder. Ik dacht nog dat gladde doosje glipt vast onder de snelbinder vandaan.
Nog geen 10 km op de route lag het inderdaad naast de weg.
Veel Nederlanders die onderweg zijn en we regelmatig ontmoetten, Australiër, hij is vertrokken vanuit Istanbul, die ontmoette we gisteren in
Puente la Reina wat een prachtige kathedraal hebben ze daar. Was het echt allemaal goud dat er blonk? Alie die van de priester een mooi stempel kreeg, kreeg geen antwoord op die vraag. Mooi was het in ieder geval wel.
Het Spaanse echtpaar, dat ook in het hotel was haalde ons in.
Onderweg kwamen we Hugo tegen met zijn ezel Miriam. Hugo is vanuit Antwerpen lopend vertrokken 8 mei, meen ik mij te herinneren. Hij doet het elk jaar. Dit jaar komt zijn vrouw hem niet bezoeken, een heel verhaal krijg je van hem, nu is Alie daar ook goed in om mensen te laten spreken, omdat zijn zoon dit jaar geen auto heeft. Hij en zijn vrouw zijn koster van de protestantse kerk en er moet toch iemand zijn, bovendien heeft zijn vrouw hartproblemen enz.
Hugo, website: "........... Vanavond moest hij kamperen vertelde hij, want.........
Naast Hugo kwamen we ook een Italiaan tegen, vanuit Italië vertrokken met een riksja. Hij liep stevig door, rustig de berg op en hardlopend naar beneden, zeer gespierd en ook goed gebruind.
's Avonds kwamen we hem op het plein nog tegen, we herkenden elkaar.
Inmiddels is het nu vier uur geworden, de muziek is op zacht gezet en gaat zo stoppen, kan ik misschien toch nog een oogje dicht doen. Helaas niet gelukt, de band had even pauze en is tot 6 uur blijven spelen. Gelukkig had Alie wel geslapen.
Om 8 uur stonden we buiten, fiets even nakijken, daarna op weg naar een ontbijtadres.
Tijdens het ontbijt waar zo'n beetje alle pelgrims langs komen kwam de hoempaband er al weer aan. Iedereen werd gewekt om naar een plaats in de stad te komen om vervolgens chocomel met eierkoeken te nuttigen om de kater weg te krijgen.
Er werd gedanst, oma op het balkon deed mee, wat een sfeer leuk om mee te maken. Wij kregen ook chocomel, dat belooft wat. Zouden we van het ene feest in het andere feest rollen?
Helaas, onderweg maar een stad waar nog wat feestvreugde was na een processie en kerkdienst.
Onderweg weer heel veel moeten drinken, maar zoals je ziet had ik gezelschap.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Navarrete
Geen opmerkingen:
Een reactie posten