Dag 15. Van Chateau Garnier naar Angouleme
Toch weer 90 km, tegen de wind in, windkracht vier, geen regen, na 11.00 uur kwam af en toe de zon door en na drieën volop zon. Zwaar fietsen was het in de heuvels met wind en zon. We waren vroeg vertrokken kwart over negen, vanaf het gemeentehuis. De eerste ruk, 20 km tot aan Charroux, met de oude Romeinse toren en overdekte markt wat fruit gekocht, te vroeg voor koffie, dat namen we in Nanteuil, mooi historisch plaatsje met oude abdij, mooie kerk, een sarcofaag, in middeleeuwse stijl herbouwd. Was wat laat om aan de koffie te gaan dus ook een croissant gekocht.
Onderweg liep het redelijk op de wind na, de heuvels met snelheid pakken en die snelheid zoveel mogelijk vast houden, dat lukte goed tot redelijk. En helemaal fout als je verkeerd schakelde, dan viel je helemaal stil en was het niet meer om te doen. Rustig eigen tempo pakken en soms omdraaien je naar beneden laten gaan en opnieuw schakelen, weer draaien en terug keren. Het kan allemaal, want de wegen zijn stil, op een keer na toen ik een flinke afdaling had en het wegdek erg slecht was met kuilen en losse stenen. De auto passeerde zo dicht langs mij dat ik door flinke kuilen moest. De tassen klapperden, ik uit het zadel en de wielen bonkten, stenen vlogen weg. Ik hoop niet dat dit schade gaat opleveren. Gelukkig zat Alie een stukje achter me en had zij er geen last van.
De natuur was mooi, vandaag direct in het open gebied, ruim zicht. De valk in de lucht, die bleef bidden, of een buizerd, een eekhoorntje die de weg over stak, een stel vreemde langharige ezels, een groep kieviten, wat een rust.
Mooie golvende gekleurde velden, nu ook geel van de zonnebloemen, gelijk de landschappen van Van Gogh.
Als je zo traag omhoog en tegen de wind in trapt, dan komen de gedachten over het fietsen boven.
Je instelling van fietsen veranderd als je zolang onder weg bent, stelde ik voorheen kleine doelen, die top, die lantaarnpaal, dat dorpje, die heuvel.. Maar nu merk ik dat al die doelen elkaar zo vaak opvolgen en na de ene heuvel de andere komt dat dat niet meer werkt. Ook mijn km-teller doet niet meer wat ik wil, af en toe voor de snelheid maar niet meer voor de afstand. Allee aan het einde om te kijken of we nog verder moeten of dat het wel genoeg is voor het gemiddelde. Alie houdt de afstanden goed bij, dus er wordt niet gesjoemeld. Ik probeer nu het fietsen zelf als doel te stellen, hoe zit ik op de fiets, hoe voelt het drukken tegen de pedalen, hoe lang kan ik dit ritme vasthouden, meer naar de ontspanning en niet naar de inspanning. We merken allebei dat we zo aardig onze zit vinden. Heuveltje af, flink doortrappen en op de andere heuvel net niet boven komen of elkaar daar net in de nek hijgen.
En als je dan zo bezig bent en met het technische deel, manier van zitten, trekken aan het stuur, handenstand, soms naar binnen gedraaid met de pols in de hoek van de ronding, dan weer wat meer naar buiten gedraaid, dan kom ik er ook achter dat dit stuur eigenlijk net niet goed is, je kan niet ruim zitten met je handen, wel prettig om de handrem, de derailleurhendel, de bel onder vingerbereik te hebben, maar ik mis nu toch wel de boog van het racestuur, waar je soms lekker in kon gaan hangen of boven op het stuur vastpakken en dan met de ellebogen sturend rijden.
Het trappen zoveel mogelijk soepeldraaiend, maar als je echt trapt dan ook dat je het gevoel hebt de trapper goed te kunnen raken, de bovenbenen voelen dan stevig en soms voel je je benen vollopen, even ontspannen en dan voel je de druk ook weer wegglijden, heerlijk als je dat gevoel vast kan houden, het geeft veel kracht en zelfvertrouwen, je voelt je fiets dan ook gaan en met de dag sterker worden.
Tegen de heuvel op, als het een 7% stijging of meer heeft en je noodgedwongen wel naar het kleinste verzet, moet en zelfs dat lukt niet meer, dan is de slingertechniek een laatste middel, bij de val naar links of rechts in de beweging haal je dan nog net wat meer snelheid uit het rijden, zodat je weer op tempo komt, dat tempo houden is belangrijk om niet te veel kracht te hoeven verspillen. Zal mij benieuwen hoe de bergen gaan.
Om half vijf kwamen we in Angouleme aan, twee uur eerder dan onze reisgenoten die we in de koffiepauze ontmoetten. Hotel genomen dicht bij het station. Met ontbijt zijn we met z'n tweeën 50 euro kwijt. Met een een maaltijd van onder de 50 euro, blijven we binnen het geplande budget van 100 euro per dag. Wel veel geld, maar er zijn ook dagen dat je weinig of niets hoeft uit te geven, gisteren gratis overnacht of bij een boer op het erf staan.
Tenslotte zijn we ook op vakantie en we hoeven niet als Pelgrims te leven.
Het zal ons benieuwen hoe de komende dagen zullen verlopen, aangezien er nog meer wind en regen voorspeld wordt. Wind uiteraard tegen. We liggen op ons schema voor, dus een rustdag is ook mogelijk.
Vanavond Angouleme bekeken, niet zo gezellig als Chartres, wel heel veel mooie gebouwen, leuke eettentjes. Heel speciaal op veel muren stripfiguren geschilderd. Stad van Herge, er is ook een museum over de stripverhalen.
Ik had bijna vriendschap gesloten met een vlieg. Een vlieg zal je denken, maar als je zolang op de fiets zit en je naar de kaart kijkt, de weg vernauwd wordt door bossen, een lange weg voor je, wind tegen dan is alles wat je afleidt welkom. Grappig als je zo naar een vlieg kijkt, hij liftte wel 3 km mee, op de kaart, eerst dacht ik dat hij de weg zocht, maar later zag ik toch dat hij meer met mij bezig was dan met lezen. Hij draait van richting afhankelijk van de windrichting, hij zakt door zijn pootjes, zet zich dus schrap als er iets veranderd. De kleuren gaan opvallen, zijn haartjes, net toen ik hem een naam wilde geven, kwam er een auto langs, met veel wind en lawaai, het zonnetje kwam door en gevlogen was ie, niet eens bedankt voor de lift, toch maar goed dat we geen vrienden zijn geworden.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Angouleme
Geen opmerkingen:
Een reactie posten