Gisteren hadden we snel een hostel en ook redelijk snel een tentje om te eten waar ik kon internetten. De temperatuur bleef hoog, laat op de avond nog 31 graden, waardoor we ook geen zin hadden om de stad door te gaan, de Kathedraal konden we nog net bekijken met zonlicht, de ramen gefotografeerd, wat een prachtige kerk is dat. De koster stuurde iedereen de kerk uit, we konden morgen het stempeltje halen. Wat we dan ook gedaan hebben.
Nog mooier verlicht, maar niet de ramen, omdat de zon er nog niet was.
Toen Leon uit, we hadden gelijk de goede route zonder het te weten, en gingen vervolgens weer terug naar de oude wandelroute die langs de N120 liep, die zijn we maar blijven volgen langs een 2 baanssnelweg. Onderweg voordat de klim kwam een kop koffie, het was al 11 uur voordat we de stad uit waren.
Daarna op weg, treintje gemaakt, tegen de lichte wind in, die af en toe ook in de rug was. Op een gegeven moment weet je het niet meer, is het nu de weg die langzaam omhoog gaat of is het de wind waardoor ik zwaarder moet trappen en op moet schakelen. Eigenijk maakt het niet uit, je probeert een vast ritme aan te houden, als de trein op gang is gekomen, dan gaat hij wel door, het op gang komen kost veel energie en dat probeer je zolang mogelijk vast te houden, zodat je snelheid erin blijft. Op die manier konden we ook tegen wind en heuvel op makkelijk boven de 20 km per uur halen en soms zelfs boven de 25 en af en toe met de wind en de heuvel mee wel 30 km.
De Spanjaarden fietsen over het voetpad, dat vinden wij niét aangenaam, omdat het meer weerstand geeft, je telkens wandelaars passeert en je niet op snelheid kan komen. Langs de weg is ook niet fijn, maar de afstand tot de autoweg en de vluchtstrook was zo groot dat we alleen van vrachtwagens last hadden, omdat die nogal wat wind maken.
De Spanjaarden hebben we onderweg al een paar keer van de week ontmoet, maar nu gingen we ze wel heel hard voorbij, een groepje van vijf waarvan ieder individueel fietst, nu ja, wat slingert over het pad, dan weer staan, dan weer zitten, dan weer snel en dan weer langzaam, maar niet gegroepeerd. Toen wij aan het lunchen waren in Hospital de Orbigo kwamen ze een half uur na ons ook lunchen en waren er volledig van overtuigd dat wij een fiets hadden met hulpmotor. Toen we ze de fiets lieten tillen, kon het. En anders dan dat er een motor in zat, want ze waren twee keer zo zwaar als hun mountainbikes. Ik wees hen op de banden, en op de materialen, lichte loopwerk van de fiets, onze rijstijl heb ik maar achterwege gelaten, het is lastig praten in het Frans tegen een Spanjaard.
Na de lunch om 13.00 uur, we schoten dus lekker op, nog even voordat we bij Astorga kwamen even bijtanken met een koele drank, dat is weer een voordeel als je langs de grote weg gaat, je komt altijd wel een tankstation tegen. Daarna moesten we wel weer even hard werken om op gang te komen en vraag je je af, hadden we niet beter, even gewoon het tempo vast kunnen houden en doortrappen, dan hadden we minder kracht hoeven gebruiken. Na 10 minuten weet je echter niet meer beter en zit de snelheid er weer in en voordat je het weet heb je weer 15 km afgelegd. Fietsen wordt een gewoonte.
Nu in de hitte aan het schrijven van dit verhaal, buiten is de temperatuur naar de 35 graden opgelopen, we zijn vandaag vroeg gestopt, half vier. Morgen een zware dag, dan gaan we de Cruz de Ferro bekijken, een top van 1500 meter. Tijd voor een koud biertje.
Aan de ene kant is het niet goed om bier te gaan drinken, omdat ik daar dik van wordt, maar het is wel een drank waar je dorst snel van gelest wordt. In Frankrijk ben ik niets afgevallen, eerder zwaarder geworden, dat was vakantie vieren. Hier in Spanje is het hard werken en val ik behoorlijk af, 5 kg minder en als dat zo doorgaat wordt het nog meer. Alie minder, maar raakt ook wat gewicht kwijt. De weegschaal stond in de badkamer van het hostel waar we vannacht waren. Een mooi oud huis. De eigenaar zat buiten op een bankje en zag dat wij geïnteresseerd waren en nam Alie mee naar binnen om te kijken. Prima, we moesten de badkamer delen met anderen en dat voor €35. De vloer van de kamer was ouderwets visgraatparket en kraakte bij elke stap die je deed, maar we zaten dicht bij het centrum en daar ging het ons om.
Je drinkt veel, maar transpireert ook veel, je eet minder, omdat het warm is. Het eten is ook minder duur in vergelijking met Frankrijk.
Mijn gewicht zal straks in Nederland wel weer snel veranderen, want ik ben niet van plan om elke dag 80 km te gaan fietsen, hoewel als het voor je werk zou kunnen, is dat niet ongezond. Alie heeft al gezegd dat ze me zal helpen op gewicht te blijven. Hoe ze dat zal doen blijft een verrassing.
Astorga is toch wel bijzonder. Nadat we uitgerust waren en een lekkere douche zittend in bad hadden genomen, de douchekop kon weer eens niet hangen, zijn we de stad ingelopen. Heel jammer dat we de kathedraal niet in konden. Van buiten was hij mooi, maar van binnen waarschijnlijk ook. Gaudi heeft ook hier net als in Léon een mooi gebouw neer mogen zetten, maar omdat ik niet mocht fotograferen binnen heb ik de tickets teruggegeven en zijn we verder gegaan. Gelukkig waren er wat winkels open en hebben we inkopen voor morgen kunnen doen. We ontbijten gewoon op onze kamer en zetten een potje thee voor het open raam.
In de stad was het opeens een drukte van belang. Er was een wielerfestijn en daar heb ik leuk wat fototruckjes uitgeprobeerd. Eerdaags komt hier ook de Vuelta en daar is men dan ook zeer verheugd over. Het is niet te geloven, maar om acht uur konden we eindelijk ergens eten. We bestelden het menu van de dag en kregen daarvoor een salade met macaroni, twee grote stukken vlees met patat, een bakje met ijs, een fles rosé en een kop koffie. Misschien omdat we enigste klanten waren op dat moment, maar we betaalden maar €22. Op weg terug naar het hotel kochten we maar een stuk speciale chocola waar deze plaats blijkbaar ook beroemd om is.
's Avonds weer slecht kunnen slapen, vanwege de hitte en het lawaai van straat, de mensen leven hier echt pas 's avonds en dan tot midden in de nacht.
's Morgens nog een douche genomen, de douchestang was er niet dus met z'n tweeen in bad om de beurt de douchekop vasthouden, heel intiem dus.
Met het ontbijt schoof ik het bed iets op zij viel de hele achterkant eraf, stroomdraden werden zichtbaar. Wat een lrimitief gebeuren in sommige hostels en dan durven ze daar ook nog hotelprijzen voor te vragen.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Astorga
Geen opmerkingen:
Een reactie posten