Dag 23 naar de Pyreneeën
Ochtendontbijt van de Engelse gastheer. In het huis hingen foto's van zeilboten en cricket. Beide had hij beoefend. Hij kent de directeur van de Delta Loyd, heeft gezeild op Alkmaardermeer, Friese Meren in de Sneekweek en op het IJsselmeer.
Dit huis had hij jaren geleden gekocht, het huis is 350 jaar oud, met veel antiek en hard hout, deuren en houten vloeren, lage plafonds en een fantastisch uitzicht op de bergen in de Rue Saint Jacques, omdat hij het Engelse klimaat zat was. Hier is de temperatuur het hele jaar door goed, de voorzieningen uitstekend, arts, ziekenhuis, specialist, enz. Twee superwinkels, alleen in de zomer iets te veel toeristen, zeker nu met de feesten die georganiseerd worden. Dat kunnen wij bevestigen, het is te toeristisch, ' s avonds na 9 uur was het een stuk rustiger, de dagjesmensen waren weg.
Wij vertrokken om kwart over acht, drie Nederlanders kwamen we tegen die gingen lopen, eerste deel via de Navarra route om daarna via de kust verder te gaan, de andere Nederlander was op zijn zoon aan het wachten, wij weer de weg vragen, want de wandelroute is anders en die werd overal aangegeven.
Om kwart voor negen waren we op de route langs de autoweg, om de 10 meter een bord met reclame, die regelmatig herhaald werd. Begin liep soepel, op en neer, het dalen was nu wel even balen, want we wilden wel inspanning leveren maar dan moest dat wel leiden tot hoogteverschil en niet dat we elke keer weer opnieuw moesten beginnen. Uiteraard kwamen we geleidelijk aan dieper en dieper het gebergte in, de huizen verdwenen, de bossen namen toe, de rand van de bergen werd duidelijker, we gingen de woeste wereld in. Onderweg kwamen we een Nederlands echtpaar op de fiets tegen, ze waren een ontbijtje aan het nemen, die hadden gekampeerd, vier tassen en een hele grote tas met stoeltjes. Hun tempo lag hoger dus liepen ze op ons in.
De zon was er niet en dat scheelde, maar halverwege trok de mist op en
begon de zon ook mee te spelen. Voor de foto's heel gunstig, voor onze conditie wat minder, want nu begon de temperatuur ook op te lopen. Tja je wil wat en dan krijg je het natuurlijk niet cadeau. Tempo omhoog, versnelling lager en meer rondjes draaien, hijgen en je ritme vinden. Achteraf kan ik zeggen een makkie in vergelijking met wat we nu moeten doen. Het was geen moment te zwaar, wel heftig, omdat je hard moest werken en langzaam vooruit ging, maar niet onmogelijk of dat je stil viel. Bocht na bocht, ik heb er 30 geteld zal wel meer of minder zijn, de ene keer een lang stuk recht een andere keer via haarspeldbochten. Oh, wat is het toch genieten in de bergen, telkens een nieuw uitzicht, hier houden we van. Oostenrijk, Zwitserland, maar dan met de auto of lopend, nu op de fiets en het gaat, het lukt. Als je zo trapt, dan wil je er wel een keer vanaf zijn en hoop je na elke bocht dat het de laatste is, maar er volgt er weer een en nog een, je kan niet meer terug, dus je maakt er het beste van. De bramenstruiken aan de kant van de weg zijn een mooi moment om even te stoppen en te genieten van hun zoete intense smaak.
Na 3 uur trappen komt dan het einde in zicht. Her verlossende einde van de martelgang. Nog een lang recht stuk dat best lastig is en traag ga je in een vals plat omhoog. De laatste foto van Frankrijk, het doel inzicht, Alie passeert, ik krijg de bolletjestrui niet
Boven komen we het Nederlandse echtpaar uit Friesland, vertrokken vanuit Leeuwarden, weer tegen, ook zij hebben besloten om hier een broodje te eten. We wisselen gegevens uit, komen elkaar nog een paar keer tegen en dan opeens niet meer, om weer anderen te ontmoeten, vanaf nu komen we heel veel mensen op de fiets wandelend of anderszins tegen op weg naar een doel Santiago.....
We zijn in Spanje, wennen aan de taal, de gebruiken, het landschap, het is echt anders. Bijzonder toch. Je passeert een grens en het is anders. Waar ter wereld je ook bent. Gebouwen, landschap, taal, gewoontes, eten, overnachtingen, temperatuur we moeten er echt aan wennen.
Wat is het hier heet, we hebben het nog niet zo warm gehad, zweten, de hoofddoekjes gaan op en die hebben we hard nodig om het zweet op te vangen. Het water wordt lauwwarm, dorst, ontzettend veel dorst, drinken en eten, de repen die we hebben opgehaald in Saint-Jean-Pied-de-Port komen goed van pas.
We nemen bij Espinal een zijweg, gaan niet rechtstreeks naar Pamplona, bij toeval blijkt dit een prachtige weg te zijn. We reden langs het riviertje de Erre. In een woord een prachtig dal, was niet de bedoeling, maar wat een schitterende natuur, hoewel het ook heel snel veranderde.
Het riviertje had prachtige, diepe kloven veroorzaakt in onherbergzaam gebied, waar je zomaar kan verdwalen als je van de weg afraakt, oude bruggen, ruige natuur, veel bos.
We slingerden door het landschap met veel zomerhuisjes en zwembaden in de tuin,logisch want het was er snikheet, eigenlijk te weinig water bij ons, kwamen we later achter, maar genoten van het landschap, tijd was niet meer belangrijk.
Na 40 km was de ruige begroeiing verdwenen en gingen we door een kaal landschap, vast door mensen ontgonnen en uiteindelijk een dor en geworden. De giga stallen van kippen of varkens had men verlaten.
Toen we er achter kwamen welke route we volgden konden we niet meer terug, het was de alternatieve route om om Pamplona heen te gaan, maar wij wilden toch wel naar Pamplona. Dat betekende 20 km omrijden. Nu werd het pas echt zwaar, tegen half vier en dan nog eens 20 km tegen de wind in, heuvel op en heuvel af. Hadden we vandaag niet genoeg geklommen?
Gelukkig kwamen we onderweg een tankstation tegen, daar hebben we chips gekocht, water gedronken, zoveel, dat je bijna zou verdrinken, koud blikje Fanta zalig.
Na 10 minuten reden we de voorstad van Pamplona in. In een leeg winkelcentrum, half vijf...., iedereen zat nog thuis omdat het te warm was en wij gekke Hollanders rijden op de fiets, spannen ons in in deze hitte, terwijl je gewoon moet schuilen, weten wij veel, kochten we brood, fruit en blikjes voor de volgende dagen, fles ananassap, olijven.
Op naar Pamplona-centrum. Daar aangekomen de borden volgen centrum en hotel. Maar welk hotel en hoe wordt het hier aangeduid, zijn er ook chambres 'd Hôtes? Het werd aangegeven met gele bordjes en heel klein kon je zien hoeveel sterren het hotel had.
Een drie sterren, nee niet voor ons, dus dan maar door rijden, vragen naar de weg. Waar zijn we, welke kerk is het centrum. Gelukkig werden we goed geholpen door aardige Spaanse toeristen die een beetje Engels konden en bij toeval kwamen we langs het toeristenbureau, niet dat het veel geholpen heeft, behalve dan de nodige stempel en een plattegrond.
Uiteindelijk kwamen we toch weer uit bij ons eerste hotel, het was inmiddels half zeven geworden en het zoeken zat, een ander Nederlands echtpaar ontmoette we daar ook, samen vroegen we naar een kamer voor twee personen, ze hadden alleen nog kamers voor een persoon. Hallo, ....na overleg toch maar genomen, het bed was klein, een twijfelaar, goed genoeg voor ons, de voorzieningen uitstekend. Wat hebben we genoten van onze inkopen, de olijven waren snel op de ananasdrank eveneens. Wat is het dan heerlijk lekker te douchen, na zo'n douche voel je je weer herboren.
De stad in, iets eten. Het grote plein hadden we al ontdekt en daar waren genoeg eetstalletjes, het was opeens heel druk geworden, iedereen op straat, winkels open, verkeer verdubbeld, nu maar wel wachten met oversteken, want ze reden hard en hadden weinig respect voor elkaar. De stoplichten gingen om de minuut op rood voor het verkeer. Alles een richting, kunnen ze in Amsterdam nog wat van leren.
Heerlijk onze eerste Paella gegeten. Ik wist niet dat bier en Paella zo lekker was.
Inmiddels werd het donker, de lichten gingen aan, de stad kwam tot leven, de parasols dicht, een zacht windje, eindelijk werd het weer een beetje aangenaam buiten.
Overal gezellig pratende mensen, jong en oud, muziek, kaarslicht, drank op hoeken van de straat, iedereen was met elkaar in overleg of liep door de straten, ijs vetend, of iets anders. Kinderen speelden met bal, schommel, skateboard.
Ik bleef maar heerlijke sfeerplaatjes maken.
We waren in een andere wereld gekomen. Toch uiteindelijk maar terug naar het hotel, want morgen komt er weer een dag van afzien, warmte en inspanning.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Pamplona
Geen opmerkingen:
Een reactie posten