Luisterend naar de regen en de dondergeluiden van het onweer op de achtergrond zit we nu heel voldaan in het hotel tegenover Hotel de Ville van Chatellerault.
De ochtend begon slecht, regen en na 15 minuten de weg kwijt.Inplaats van de brug over te gaan, bleven we langs de roeibaan fietsen en kwamen we totaal verkeerd uit. Terug naar af, maar dan wel via de hoofdwegen, veel verkeer.
De wandelaar die tegelijk met ons was vertrokken kwamen we na een uur, inmiddels al 10 km er op zitten weer tegen, waren we maar met hem mee gelopen. Het landschap was na de Loire veranderd, gisteren nog door wijngaarden, nu meer dan omgeploegd land, maisvelden en heel veel zonnenbloemen die hun koppies lieten hangen, want de zon was er niet, maar de meeste waren ook uitgebloeid, een enkel veld tegen de heuvels op was nog mooi geel van kleur.
De regen hield op, de zon kwam er licht doorheen, de wind in de rug, de fietsbanden begonnen te zingen, we reden soms met windje mee wel 25 km per uur, een zalig gevoel. Snelheid vasthouden om de volgende heuvel moeiteloos te nemen. Na de eerste koffiepauze in Veigne 14 km van Tours, niet ver dus, veranderde de wind en kregen hem weer tegen. Het was weer werken geblazen. Onderweg dan nog een keer stoppen een maaltijdsoepje maken om daarna weer door te gaan, de zon was er nu goed bijgekomen, de dreigende luchten bleven hangen maar leken niet gevaarlijk, behalve dan dat de wind was gedraaid en was toegenomen. In St-Maure-de-Touraine gimgen we fout, de weg was opgebroken en de bewegwijzering was onduidelijk, de vierbaans snelweg N10 genomen, maar dat was geen succes, het verkeer, niet echt druk, ging in een ruime bocht om je heen, vrachtwagens lieten de fietsen schudden van de wind. Na 4 km er af en de goede route opgezocht, dan val je weer in een weldadige stilte, een oase van rust, bloemenvelden en mooie boerderijen tegen de heuvels. Een reetje die op de weg bleef staan om te kijken wat voor rare gasten daar nu weer aan kwamen, hij sprong in de enige appelboomgaard die we vandaag zijn tegengekomen uit het zicht. Eigenlijk wilde ik langs Descartes maar dat was wel 18 km om, dat hebben we maar laten zitten.
Bij Marcilly veranderde het landschap weer, meer bos, aangepland en natuurlijk bos tegen de hellingen, kleinschaliger landbouw,meer kleine dorpjes veel nieuwbouw, en langs de Vienne terassenbouw met luxe sfeervolle woningen, hier en daar een kasteeltje. Steeds meer visvijvers waar de vissers hun visje direkt op de barbecue legden.
De wind ging liggen de dreigende wolken bleven ver achter ons, de dorst nam toe dus veel drinken met nog een extra pauze. Na 80 km kwamen we dan uiteindelijk om een uur of vijf aan in Chatellerault. Eerst naar de kerk van Ste. Jacques, De kerk is ingebouwd tussen huizen, heeft een prachtig portaal met de 12 apostelen, in de kerk een mooi houten beeld van St. Jacob als pelgrim.
Daarna richting station. Er zijn twee manieren om snel een hotel of overnachting te vinden en dat is bij het station of langs de snelweg. De snelweg waren we al langs gekomen en niets gevonden, dus het station, daar wisten ze ons naar het juiste adres te sturen.
Na een heerlijke douche om al het zweet af te spoelen, lekker genieten van het gastronomische leven in Frankrijk. Niet in de tent waar de regen op druppelt, maar met een open raam, in de verte het gerommel van onweer de regendruppels op het dak van de schuurtjes die je het gevoel geeft we zitten lekker warm binnen, heerlijk nagenietend van de maaltijd en intussen dit verhaaltje schrijven. Eergisteren kwam de hoteleigenaar uitleggen in gebrekkig Engels hoe de afstandsbediening van de TV werkte, in Chartres kregen we een code mee om films te bekijken. Een luxe waar we geen gebruik van maken. Het enige nieuws dat wij mee krijgen is het nieuws dat we in een Brasserie uit de krant weten te halen. Er is een ernstige aanslag in Noorwegen geweest, de details weten we niet, met flarden komt het nieuws tot ons. Het dagelijks leven is er een van heerlijke lichameljke inspanning, genieten van de natuur en je druk maken om je fiets, wat voor een piepend geluid hoor ik nu weer, na een uur ben je dat zat en stap je af en controleer je alles nog eens. Links bleek de snelbinder tegen een beugeltje aan te drukken en dat was van rubber, door de hobbels in de weg piepte dat, gelukkig op kunnen lossen, maar zulke kleine dingen kunnen dan opeens heel irritant worden.
Morgen weer een dag met verrassingen.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Chatelleraut
Geen opmerkingen:
Een reactie posten