Vannacht weer weinig kunnen slapen, omdat er een dorpsfeest tot 6 uur in de ochtend was geweest, nu kon je de band niet horen, alleen de beat, dat is veel erger, dan hoor je constant gebonk, de mensen op straat druk, mensen die hotel in en uit gaan.
Kortom af en toe een oogje dicht, korte slaapjes, Alie had er gelukkig minder last van.
De avond in Carrion was niet bijzonder, saaie mensen, weinig interssante uitgangsplaatsen of die wij zo snel konden vinden.
Wel het goedkoopst van alle keren gegeten, met drank niet meer dan 23 euro.
Vanmorgen vroeg opgestaan, thee gezet in de badkamer, op straat moest er iemand overgeven, die de nacht in z'n auto had doorgebracht, eet smakelijk!
Om half negen reden we weg, licht windje in de rug. Er was een Spaans stel, dat een kwartier voor ons vertrok, die haalden we vandaag weer in. Veel mountainbikers werden door ons ingehaald, maar nog veel meer wandelaars, want het eerste deel van de route ging over een grindweg. Gelukkig was dat na 15 km voorbij en konden we stoppen met het Bon Camino groeten.
Op het asfalt ging het verder, de wind was nog wat meer aangetrokken, waardoor we snelheden van wel 30 km haalden en als het omlaag ging zelfs 50 km. Het schoot vandaag dus goed op,
De omgeving was prachtig, heel veel groen, heel veel bomen, bijna Hollands, de Utrechtse heuvelrug.
Veel irrigatiekanalen en langs de weg, de camino voor de wandelaars met veel bloeiende dille.
De huisjes in de dorpen waren aangsmeerd met koeienmest, sommige waren nog bewoond, maar er waren er ook veel die half ingezakt waren en overgroeid door planten en bomen. Veel huizen, vooral in Carrion, die verwoest zijn door een aardbeving en waar helemaal niets mee gedaan wordt. De smeedijzeren balkonnetjes zitten nog net vast aan een muur die nog overeind staat.
De oudijzerhandelaar zou er wel raad mee weten.
Bijna in elk plaatsje staat wel een kerk met een vierkante toren en een afgeplat schuin dak aan elke kant. Ideale plek voor ooievaars die er soms wel twee of drie nesten op hebben gemaakt. Dan is het plaatje helemaal compleet als er dan ook nog ooievaars druk bezig zijn op zo'n nest. Blijkbaar is er voor hen genoeg eten te vinden. Het is hier ook veel groener en je ziet heel veel irrigatiekanalen. Na zo'n 40 km waren we in Sahagun. Tijd voor onze koffiestop op een leuk klein pleintje onder de bomen dat door meeerder caminogangers ontdekt was. We bestelden er koffie en een paar boccadilla's. Wat smaakte dat lekker. Een caminoganger had zijn sok uitgedaan en bekeek zijn voet. Nou, dat was echt niet om aan te zien en ik kon het dan ook niet laten om hem van advies te dienen. Heb al de nodige ervaring opgedaan met mijn eigen blaren behandelen toen we in Oostenrijk liepen. Ik raadde hem aan om bij de farmacia aan de overkant sporttape te kopen. Kwam hij terug met leukoplast, dus stuurde ik hem terug. Gelukkig vond Alie in onze tas ook nog wat sporttape en konden we laten zien wat ik bedoelde. Heb toen maar even de beste man zijn voet keurig met tape beplakt, zodat hij het de volgende keer zelf kan. Weer een goede daad verricht. Toen ik aan de bediening vertelde dat de koffie echt heel goed was, was ze heel blij dat dat gezegd werd. In Léon aangekomen troffen
De wandelaars geholpen met tape. Als je de voeten ziet en op wat voor soort schoenen ze lopen vraag je je wel af of ze zich goed hebben voorbereid.
Op gymschoenen, met gewone sokken.
De vellen hangen erbij, grote plakkaten met eelt die los komen onder de voeten, de een voor de ander loopt scheef of een beetje mank.
De wegen zijn stoffig, grind of met stenen ongelijk, daarbij komt dat ze eindeloos lang zijn, met fietsen vind ik al dat ze erg saai en lang zijn, laat staan als je gaat lopen, nee een Camino om te wandelen is misschien in delen van Frankrijk nog wel interessant, maar hier in Spanje niet, misschien die langs de kust wel, maar hier in het gebergte en hoogvlakte, met kale gronden, met de verzengende hitte, niet aan te raden.
Location:Leon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten