plaquette aan de muur bij St. Jacobs Godshuis te Haarlem
Op weg naar Lelystad, bij Pampushaven
op de route in Noord-Holland
boven links en rechts de dom in Aken
in het midden de St. Jacobuskerk
Hellendoorn
's morgens vroeg bij Muiden
dinsdag 28 juni 2011
Enkele foto's van de afgelopen tochten
boven links en rechts de dom in Aken
in het midden de St. Jacobuskerk
zondag 26 juni 2011
Vervolg voorbereidingen
De eerste test hebben we doorstaan, op naar de volgende uitdaging, de heuvels. Op naar Limburg. In de volgende vakantie van vier dagen in Noorbeek doorgebracht en aldaar de heuvels en de klimmetjes uitgeprobeerd. Totaal anders dan het vlakke land, de uitzichten zijn om van te smullen.
Het schakelen is wel even wennen, de ketting kwam in protest, krakend schakelde hij over van het kleine tandwiel naar het grote. Heb ik wel de goede fiets en het juiste verzet op mijn fiets? 27 met een groot verzet, dat moet toch kunnen. Na wat oefenen had ik het te pakken, soms te licht, je tolde in het rond en kwam een heel klein stukje vooruit, hijgend naar lucht happend kwam ik boven. Dat was niet zo'n goed ritme, naar beneden genieten, knieën tegen elkaar, achter op het zadel, in elkaar gedoken suisde ik naar beneden, af en toe toch maar afremmen, want het ging steeds harder. Het was nog voorjaar en weinig verkeer op de weg, midden op, mocht ik moeten uitwijken dan had ik de ruimte.
Al snel kwam ik er achter dat ik een te hoog tempo had, te snel naar boven en te snel naar beneden, dat is niet leuk samenfietsen, daar moet ik wat op gaan verzinnen. De fiets zwaarder beladen, meer foto's nemen of iets dergelijks. De langste route in het Geuldal was 95 km zonder pijn en moeite hebben we die tocht gereden. We zijn eruit, we gaan het doen.
We maken een afspraak met een hele goede vriend, die de tocht al eens volbracht heeft en die bij de tweede poging gestrand is. We zijn de verhalen gaan ophalen om ons nog beter te kunnen voorbereiden. Van Leo kregen we heel veel adviezen, zeer bruikbaar en uit de verslagen kunnen we lezen dat het behoorlijk zwaar kan zijn, maar ook dat het reizen in een groep toch ook wel veel nadelen met zich meebrengt, vooral gezamenlijk het juiste tempo vinden. Het vinden van overnachtingsplaatsen is in het vroege voorjaar minder lastig, maar wij gaan in de zomer en dan is het behoorlijk druk. We overwegen dan toch maar om een tent mee te nemen, maar wat voor tent? Gelukkig kon onze dochter, die zo'n beetje in de natuur leeft http://lavinia-marianne.blogspot.com , ons aan een prima tentje helpen. Niet te zwaar en groot genoeg om in te overnachten, prima voor als we het nodig hebben en niet te veel om mee te nemen. Op vader/moederdag kregen we van de kinderen een bijzonder handig kooksetje, iets groter dan twee mokken. Makkelijk te gebruiken en ook niet te veel ruimte innemend. Dat probleem is opgelost, er zal altijd een slaapplaats zijn.
Met Leo en Annette; die deze zomer 50 jaar getrouwd zijn, wat een feest, we zullen het missen; door de bollenstreek gereden, dan merk je weer hoe belangrijk het is om goed op te letten als je met elkaar fietst, tempo, ruimte. We zijn blij dat we met z'n tweeën gaan. Een spiegeltje lijkt ons toch ook wel handig, dan kan je elkaar in de gaten houden zonder dat je steeds om hoeft te draaien. Mijn linker schouder wil nog niet erg goed meewerken, mijn nek is nog behoorlijk stijf. Ga van de week toch maar naar de fysio, want de overstrekking of de uit de kom geschoten arm, wil nog niet doen wat ik wil. Gelukkig na 5 behandelingen kan ik zeggen, dat ook dit euvel praktisch verholpen is. De spiegel is gekocht en zit erop, maar is niet meer zo nodig. Alie heeft besloten om er geen te gebruiken, want bij het uitproberen kon ze mij toch niet zien, omdat de spiegel telkens verkeerd stond. Toen ik vlak achter haar reed, was zij mij kwijt en dacht, laat ik maar even stoppen, want dan komt hij wel weer bij, hij zal wel een foto aan het nemen zijn, maar ik zat vlak achter haar. Ik kon nog net een zwaai maken om niet bovenop haar te knallen. Nee, zo'n ding werkt niet. Ik hou hem er nu maar op en oefen met rijden en kijken als ik naar mijn werk fiets. Het begint langzaam te wennen, zoals met alles.
Voorbereidingen
De eerste vraag die je jezelf stelt, als je zo'n tocht gaat ondernemen of je wel zo lang op het zadel kan zitten en of je het wel leuk vindt? 30 jaar geleden ging er geen vakantie voorbij of ik zat op de fiets en dagen lang in Zuid of Midden Frankrijk gereden, tentje mee, 100 km was geen probleem. Maar kan ik het nu nog?
We zijn inmiddels wandelaars geworden, een hele dag met rugzak op de bergen door of het kale landschap van IJsland met al zijn hindernissen leverde ook geen problemen op. Wat daar een probleem was was het slapen in bedompte hutten, het lawaai en het licht dat maar niet uit ging. In de bergen de ijle lucht waardoor het lang duurde voordat ik slaap viel, niet dat dat de volgende dag opbrak, helemaal niet, veel slaap had ik niet nodig, er was zoveel te zien en te beleven, dat je overdag wel wakker bleef.
En nu weer op de fiets, een hele goede fiets, licht en toch stevig is wel voorwaarde, een goed zadel, maar wat is een goed zadel? Stevig, niet te zacht die goed steun geeft. We hebben nog een opblaasbaar zadeldekje geprobeerd, maar dat zat nooit goed en gaf niet de steun die je nodig hebt, ik kreeg er eerder blaren en schuurplekken van, dus weg ermee.
Het leek ons wel mooi om in de Achterhoek te gaan fietsen. Hellendoorn, Nijverdal, Wierden, Almelo, Deventer, Rijssen, Holten. Dat bleek heel goed gekozen, lange wegen, variatie in het landschap en af en toe wat heuvels. Het was 's morgens nog koud, koude vingers en tenen, na een uur of twee even opwarmen in een cafe of restaurant met een kopje koffie een taartje, want we hebben tenslotte vakantie. Het ging niet snel, gemiddelde van nog geen 10 km per uur. Na 2 uur begonnen we het zadel te voelen, nog even doorzetten en twee uur later moesten we toch echt wel stoppen. De volgende dag wat langer, uiteindelijk konden we 8 uur op de fiets zitten, dat was dus winst, want je moest toch minstens wel 80 km kunnen halen, want anders kom je te laat aan in de overnachtingsplaats.
Een ontdekking de knooppuntenroutes. Dat gaat dus heel anders dan op de kaart turen en je steeds opnieuw oriënteren. Met de moderne hulpmiddelen is het wel steeds eenvoudiger geworden om je route te vinden, GPS, en mobiele telefoon. Als je de weg kwijt bent kom je weer snel op de route terug. Heel wat anders dan 30 jaar geleden, waarbij je alleen de detailkaart had, je kompas en de weinige borden langs de weg.
Wat een prachtig land is Nederland, door prachtige gebieden wordt je heen geleid met de knooppuntroutes, langs prachtige buitenterreinen, huizen. Heel wat anders dan Amsterdam. Verrassende uitzichten en bijzondere landschappen.
We zijn inmiddels wandelaars geworden, een hele dag met rugzak op de bergen door of het kale landschap van IJsland met al zijn hindernissen leverde ook geen problemen op. Wat daar een probleem was was het slapen in bedompte hutten, het lawaai en het licht dat maar niet uit ging. In de bergen de ijle lucht waardoor het lang duurde voordat ik slaap viel, niet dat dat de volgende dag opbrak, helemaal niet, veel slaap had ik niet nodig, er was zoveel te zien en te beleven, dat je overdag wel wakker bleef.
En nu weer op de fiets, een hele goede fiets, licht en toch stevig is wel voorwaarde, een goed zadel, maar wat is een goed zadel? Stevig, niet te zacht die goed steun geeft. We hebben nog een opblaasbaar zadeldekje geprobeerd, maar dat zat nooit goed en gaf niet de steun die je nodig hebt, ik kreeg er eerder blaren en schuurplekken van, dus weg ermee.
Het leek ons wel mooi om in de Achterhoek te gaan fietsen. Hellendoorn, Nijverdal, Wierden, Almelo, Deventer, Rijssen, Holten. Dat bleek heel goed gekozen, lange wegen, variatie in het landschap en af en toe wat heuvels. Het was 's morgens nog koud, koude vingers en tenen, na een uur of twee even opwarmen in een cafe of restaurant met een kopje koffie een taartje, want we hebben tenslotte vakantie. Het ging niet snel, gemiddelde van nog geen 10 km per uur. Na 2 uur begonnen we het zadel te voelen, nog even doorzetten en twee uur later moesten we toch echt wel stoppen. De volgende dag wat langer, uiteindelijk konden we 8 uur op de fiets zitten, dat was dus winst, want je moest toch minstens wel 80 km kunnen halen, want anders kom je te laat aan in de overnachtingsplaats.
Een ontdekking de knooppuntenroutes. Dat gaat dus heel anders dan op de kaart turen en je steeds opnieuw oriënteren. Met de moderne hulpmiddelen is het wel steeds eenvoudiger geworden om je route te vinden, GPS, en mobiele telefoon. Als je de weg kwijt bent kom je weer snel op de route terug. Heel wat anders dan 30 jaar geleden, waarbij je alleen de detailkaart had, je kompas en de weinige borden langs de weg.
Wat een prachtig land is Nederland, door prachtige gebieden wordt je heen geleid met de knooppuntroutes, langs prachtige buitenterreinen, huizen. Heel wat anders dan Amsterdam. Verrassende uitzichten en bijzondere landschappen.
Abonneren op:
Posts (Atom)